Zamanıydı asırlar öncesine Mekke’de
Karanlıklardan çıkıp güneş oldun âleme
Nurun iki kaşının ortasında dururken
Müjdeledi dünyaya seni âmine anne
Biz senin o aşkına olduk Züleyha gibi
Her gecede ağladık tıpkı Yakup’un gibi
Çöllerde susuz kalmış sana susamış gibi
Özleyipte de ağlarız biz seni Ey Sevgili (S.A.V)
Pervane oldu cihan indiler yedi kattan
Muhammed diye bir ses geldi dört bir taraftan
Yankılandı semada ismin senin Sevgili (S.A.V)
Özleyip de ağlarız anınca o ismini